zaterdag, augustus 24, 2002
Met hun sobere zwartwit foto's van hoogovens, fabriekshallen en mijnen maar ook van vakwerk- en jaren vijftig-huizen zijn Bernd en Hilla Becher de grondleggers van de huidige documentaire fotografie. Bernd (1931) en Hilla (1934) Becher leggen sinds 1959 de anonieme industriële architectuur van Europa en de Verenigde Staten vast. Met name hun streng conceptuele opvatting over beeld en methodiek beïnvloedde een hele generatie Duitse fotografen onder wie Thomas Struth, Andreas Gursky en Thomas Ruff, ‘Meisterschüler’ van Bernd aan de Kunstacademie van Düsseldorf in de jaren '80 en allen vertegenwoordigd in de collectie van het Stedelijk Museum.
De Bechers inventariseren het verdwijnende industriële erfgoed in de vorm van monumentale series en typologieën. Hun aandacht is exclusief gericht op het zichtbaar maken van verschijningsvorm en functie van gebouwen als gashouders, watertorens en mijnschachten. Ondanks het ontbreken van esthetiserende elementen of de sociale aspecten van industriële activiteit zijn hun reeksen van een imponerende schoonheid en doortrokken van een nostalgisch besef van voorbije industriële grandeur.
In Amsterdam staat het Duitse kunstenaarsechtpaar dit najaar in het zonnetje met twee tentoonstellingen en de prestigieuze Erasmusprijs. Een gesprek met Hilla Becher in Het Parool.
De Bechers inventariseren het verdwijnende industriële erfgoed in de vorm van monumentale series en typologieën. Hun aandacht is exclusief gericht op het zichtbaar maken van verschijningsvorm en functie van gebouwen als gashouders, watertorens en mijnschachten. Ondanks het ontbreken van esthetiserende elementen of de sociale aspecten van industriële activiteit zijn hun reeksen van een imponerende schoonheid en doortrokken van een nostalgisch besef van voorbije industriële grandeur.
In Amsterdam staat het Duitse kunstenaarsechtpaar dit najaar in het zonnetje met twee tentoonstellingen en de prestigieuze Erasmusprijs. Een gesprek met Hilla Becher in Het Parool.
# posted by Jan-Edward : 13:19
|
|